Symmetrel 100mg Amantadine Gebruik, bijwerkingen en dosering. Prijs in online apotheek. Generieke medicijnen zonder recept.

Wat is Symmetrel en hoe wordt het gebruikt?

Symmetrel 100 mg is een receptgeneesmiddel dat wordt gebruikt om de symptomen van griep A en de ziekte van Parkinson te behandelen. Symmetrel kan alleen of in combinatie met andere medicijnen worden gebruikt.

Symmetrel behoort tot een klasse geneesmiddelen die antiparkinsonmiddelen, dopamine-agonisten worden genoemd; Antivirale middelen, griep.

Het is niet bekend of Symmetrel 100 mg veilig en effectief is bij kinderen jonger dan 1 jaar.

Wat zijn de mogelijke bijwerkingen van Symmetrel 100 mg?

Symmetrel kan ernstige bijwerkingen veroorzaken, waaronder:

• netelroos,
• moeite met ademhalen,
• zwelling van uw gezicht, lippen, tong of keel,
• extreme slaperigheid,
• plotseling in slaap vallen, zelfs nadat u zich alert voelt,
• duizeligheid,
• kortademigheid,
• zwelling in uw handen of voeten,
• pijnlijk of moeilijk plassen,
• depressie,
• agitatie,
• agressie,
• gedragsveranderingen,
• hallucinaties,
• gedachten of jezelf pijn doen,
• hartinfarct,
• zeer stijve (starre) spieren,
• hoge koorts,
• zweten,
• verwardheid,
• snelle of onregelmatige hartslagen, en
• trillingen

Roep meteen medische hulp in als u een van de bovenstaande symptomen heeft.

De meest voorkomende bijwerkingen van Symmetrel zijn:

• duizeligheid,
• valt,
• droge mond,
• zwelling in uw benen of voeten,
• misselijkheid,
• constipatie, en
• slaapproblemen (slapeloosheid)

Vertel het uw arts als u een bijwerking heeft die u hindert of die niet weggaat.

Dit zijn niet alle mogelijke bijwerkingen van Symmetrel. Vraag uw arts of apotheker om meer informatie.

Bel uw arts voor medisch advies over bijwerkingen. U kunt bijwerkingen melden aan de FDA op 1-800-FDA-1088.

OMSCHRIJVING

SYMMETREL (Amantadine Hydrochloride, USP) wordt generiek aangeduid als amantadinehydrochloride en chemisch als 1-adamantanaminehydrochloride.

Amantadinehydrochloride is een stabiel wit of bijna wit kristallijn poeder, goed oplosbaar in water en oplosbaar in alcohol en in chloroform.

Amantadinehydrochloride heeft een farmacologische werking als zowel een anti-Parkinson- als een antiviraal geneesmiddel.

SYMMETREL (amantadinehydrochloride) is verkrijgbaar in tabletten en siroop.

Elke tablet bedoeld voor orale toediening bevat 100 mg amantadinehydrochloride en heeft de volgende inactieve ingrediënten: hydroxypropylmethylcellulose, magnesiumstearaat, microkristallijne cellulose, natriumzetmeelglycolaat, FD&C Yellow No. 6.

SYMMETREL 100 mg siroop bevat 50 mg amantadinehydrochloride per 5 ml en heeft de volgende inactieve ingrediënten: kunstmatige frambozensmaak, citroenzuur, methylparaben, propylparaben en sorbitoloplossing.

INDICATIES

Behandeling van de ziekte van Parkinson

• Idiopathisch parkinsonisme;
• Secundair parkinsonisme (bijv. van post-encefalitisch type, van cerebrovasculaire oorsprong of door geneesmiddelen geïnduceerd parkinsonisme) (zie rubriek DRUG-INTERACTIES ).

Preventie en behandeling van tekenen en symptomen van infectie veroorzaakt door verschillende stammen van het influenza A-virus

• Voor individuele en massaprofylaxe bij personen die zijn blootgesteld aan infectierisico, met name wanneer vaccinatie niet beschikbaar of gecontra-indiceerd is;
• Profylaxe in combinatie met geïnactiveerd vaccin tijdens een uitbraak totdat zich beschermende antilichamen ontwikkelen

Amantadine is geïndiceerd voor de behandeling van actieve influenza A-infectie wanneer het binnen 48 uur na het begin van de symptomen wordt toegediend.

Bij pediatrische patiënten is Symmetrel alleen geïndiceerd bij kinderen van 5 jaar en ouder.

Bij gebruik van Symmetrel, zowel bij individuen als bij groepen patiënten, is het essentieel dat de behandeling onder medisch toezicht wordt gegeven.

DOSERING EN ADMINISTRATIE

Doseringsschema

Algemene doelpopulatie

Ziekte van Parkinson

Aanvankelijk 100 mg per dag, na een week verhoogd tot 200 mg per dag in 2 verdeelde doses. De dosis kan worden getitreerd op basis van tekenen en symptomen. Hoeveelheden van meer dan 200 mg per dag (tot een maximum van 300 mg per dag in verdeelde doses) kunnen enige extra verlichting bieden, maar kunnen ook in verband worden gebracht met toenemende toxiciteit. In deze gevallen moet de dosis geleidelijk worden verhoogd, met tussenpozen van niet minder dan 1 week. Amantadine werkt binnen een paar dagen, maar lijkt vaak een deel van zijn werkzaamheid te verliezen binnen een paar maanden na continue behandeling.

De werkzaamheid van amantadine kan worden verlengd door tijdelijke ontwenning, die de activiteit lijkt te herstellen.

De behandeling met Symmetrel 100 mg moet geleidelijk worden afgebouwd, omdat abrupt stoppen het syndroom van Parkinson kan verergeren, ongeacht de reactie van de patiënt op de therapie (zie rubriek WAARSCHUWINGEN EN VOORZORGSMAATREGELEN ).

Symmetrel moet tijdens de maaltijd worden ingenomen, bij voorkeur 's morgens en 's middags.

Gecombineerde behandeling: Andere antiparkinsongeneesmiddelen waarmee de patiënt al wordt behandeld, moeten worden voortgezet tijdens de eerste fase van de behandeling met Symmetrel. In veel gevallen is het dan mogelijk om de dosering van de andere medicatie geleidelijk af te bouwen zonder dat dit ten koste gaat van de respons op de behandeling. Als er echter meer bijwerkingen optreden, moet de dosering sneller worden verlaagd. Bij patiënten die al grote doses anticholinergica of L-dopa krijgen, moet de initiële lage-dosisfase van de behandeling met Symmetrel 100 mg worden verlengd tot 15 dagen.

Door geneesmiddelen geïnduceerd parkinsonisme

Wanneer behandeling van geneesmiddelgeïnduceerd parkinsonisme door middel van dosisverlaging van het veroorzakende geneesmiddel niet praktisch is, kan Symmetrel worden gestart met tweemaal daags 100 mg. De behandeling met Symmetrel 100 mg kan worden verminderd wanneer de extrapiramidale symptomen gedurende een bepaalde periode onder controle zijn.

Type A-virusinfluenza - Preventie en behandeling

Volwassenen (19-65 jaar): 200 mg per dag verdeeld over 2 doses. .

Effectieve preventie en behandeling van influenza A zijn gemeld bij een dosering van 100 mg per dag (in geval van intolerantie voor 200 mg per dag kan een dosis van 100 mg per dag worden gebruikt).

Preventie: Voor profylaxe moet dit regime worden gestart in afwachting van contact en moet het worden voortgezet voor de duur van de uitbraak van influenza A, gewoonlijk ongeveer 6 weken. Bij gebruik met geïnactiveerd influenza A-vaccin moet amantadine 2 tot 3 weken na toediening van het vaccin worden voortgezet.

Behandeling: Het is raadzaam om zo vroeg mogelijk te beginnen met de behandeling van griep en deze 4 tot 5 dagen voort te zetten. Wanneer amantadine binnen 48 uur na het begin van de symptomen wordt gestart, wordt de duur van koorts en andere effecten met 1 dag verminderd en verdwijnt de ontstekingsreactie van de kleine bronchiale boom die gewoonlijk gepaard gaat met griep sneller.

Speciale populaties

Pediatrische patiënten (jonger dan 18 jaar)

Type A-virusinfluenza - Preventie en behandeling

• Kinderen van 5 tot 9 jaar: 100 mg per dag als enkelvoudige dosis.
• Kinderen van 10 tot 18 jaar: 200 mg per dag verdeeld over 2 doses.

Geriatrische patiënten (65 jaar of ouder)

De plasmaconcentraties van amantadine worden beïnvloed door de nierfunctie. Bij ouderen is de eliminatiehalfwaardetijd meestal langer en de renale klaring lager dan bij jongere proefpersonen. Daarom wordt een dosis van maximaal 100 mg per dag aanbevolen bij oudere patiënten zonder nierziekte. Als de patiënt een nierfunctiestoornis heeft, moet het doseringsinterval worden aangepast (zie rubriek DOSERING EN ADMINISTRATIE - Nierfunctiestoornis ).

Nierfunctiestoornis

Bij patiënten met een verminderde nierfunctie en onder hemodialyse is de eliminatiehalfwaardetijd van amantadine aanzienlijk verlengd, wat resulteert in verhoogde plasmaconcentraties. Bij deze patiënten is een zorgvuldige aanpassing van de dosis Symmetrel 100 mg vereist door het doseringsinterval te verlengen in overeenstemming met de creatinineklaring (zie tabel 1).

Voor patiënten met een verminderde nierfunctie die worden behandeld voor een influenza A-infectie, moet op de eerste dag een oplaaddosis Symmetrel 200 mg worden toegediend. Voor patiënten met een verminderde nierfunctie die een behandeling met Symmetrel 100 mg voor de ziekte van Parkinson krijgen, moet op de eerste dag een oplaaddosis van 100 mg/dag worden gebruikt.

Dosis daarna: 100 mg met onderstaande interval

Voor de patiënten die hemodialyse ondergaan, dient vanaf de 8e dag een onderhoudsdosis van 100 mg eenmaal per 7 dagen (dwz eenmaal per week) te worden gegeven.

Idealiter moeten de plasmaconcentraties van amantadine worden gecontroleerd. Zorgvuldige bewaking van de patiënt wordt aanbevolen (zie rubriek KLINISCHE FARMACOLOGIE/Farmacokinetiek/Speciale populaties ).

Wijze van toediening

De capsules moeten oraal met voedsel worden ingenomen om maagirritatie te voorkomen.

HOE GELEVERD

Opslag en behandeling

Zie vouwdoos.

Symmetrel 100 mg mag niet worden gebruikt na de datum waarop "EXP" op de verpakking staat vermeld.

Fabrikant: Novartis Pharma AG, Bazel, Zwitserland. Herzien: april 2019.

BIJWERKINGEN

De bijwerkingen van Amantadine zijn vaak mild en van voorbijgaande aard. Ze verschijnen gewoonlijk binnen de eerste 2-4 dagen van de behandeling en verdwijnen onmiddellijk binnen 24-48 uur na stopzetting van amantadine.

Een directe relatie tussen dosis en incidentie van bijwerkingen is niet aangetoond; er lijkt echter een tendens te zijn naar vaker voorkomende bijwerkingen (met name het centrale zenuwstelsel) bij toenemende doses.

Bijwerkingen uit klinische onderzoeken, spontane meldingen en literatuurgevallen (Tabel 2) zijn gerangschikt volgens MedDRA-systeem/orgaanklasse. Binnen elke systeem/orgaanklasse zijn de bijwerkingen gerangschikt op frequentie, met de meest voorkomende bijwerkingen eerst. Binnen elke frequentiegroep worden bijwerkingen gerangschikt naar afnemende ernst. Bovendien is de corresponderende frequentiecategorie voor elke bijwerking gebaseerd op de volgende conventie (CIOMS III): zeer vaak (≥1/10); vaak (≥1/100 tot

Aanvullende bijwerkingen uit spontane meldingen en literatuurgevallen (frequentie niet bekend)

Impulsbeheersingsstoornissen

Pathologisch gokken, verhoogd libido, hyperseksualiteit, dwangmatig geld uitgeven of kopen, eetaanvallen en dwangmatig eten kunnen voorkomen bij patiënten die worden behandeld met dopamine-agonisten, waaronder Symmetrel (zie rubriek WAARSCHUWINGEN EN VOORZORGSMAATREGELEN ).

DRUG-INTERACTIES

Waargenomen interacties die ertoe leiden dat gelijktijdig gebruik niet wordt aanbevolen

Gelijktijdige toediening van amantadine met een vaste dosiscombinatie van hydrochloorthiazide en triamtereen kan de systemische klaring van het geneesmiddel verminderen, wat kan leiden tot verhoogde plasmaconcentraties en toxische effecten (verwardheid, hallucinaties, ataxie, myoclonus).

In geïsoleerde gevallen is psychotische decompensatie gemeld bij patiënten die amantadine en gelijktijdige antipsychotica of levodopa kregen. Gelijktijdige toediening van amantadine en anticholinergica of levodopa kan verwarring, hallucinaties, nachtmerries, gastro-intestinale stoornissen of andere atropine-achtige bijwerkingen veroorzaken (zie rubriek OVERDOSERING ).

Verwachte interacties waarmee rekening moet worden gehouden

Geneesmiddelen die inwerken op het centrale zenuwstelsel

Gelijktijdige toediening van amantadine en geneesmiddelen of stoffen (bijv. alcohol) die op het centrale zenuwstelsel inwerken, kan leiden tot additieve CZS-toxiciteit. Nauwkeurige observatie wordt aanbevolen (zie sectie OVERDOSERING ).

WAARSCHUWINGEN

Inbegrepen als onderdeel van de "PREVENTIEVE MAATREGELEN" Sectie

PREVENTIEVE MAATREGELEN

Van patiënten met reeds bestaande epileptische aandoeningen is gemeld dat ze een verhoogde frequentie van gegeneraliseerde aanvallen ontwikkelen tijdens behandeling met amantadine. Een verlaging van de dosering kan dit risico minimaliseren. Deze patiënten moeten nauwlettend worden gevolgd.

Een toename van hallucinaties, verwardheid en nachtmerries kan optreden bij patiënten met onderliggende psychiatrische stoornissen.

Vanwege de mogelijkheid van ernstige bijwerkingen is voorzichtigheid geboden bij het voorschrijven van Symmetrel 100 mg aan patiënten die worden behandeld met geneesmiddelen die effecten op het centrale zenuwstelsel hebben of voor wie de risico's opwegen tegen de voordelen van de behandeling. Tijdens de behandeling met amantadine is een klein aantal zelfmoordpogingen gemeld, waarvan sommige fataal waren. Omdat sommige patiënten ook een zelfmoordpoging hebben ondernomen door een overdosis amantadine te gebruiken, moeten recepten worden uitgeschreven voor de kleinste hoeveelheid in overeenstemming met een goede behandeling van de patiënt.

Perifeer oedeem, waarschijnlijk als gevolg van lokale vasculaire stoornissen, kan optreden tijdens de behandeling met Symmetrel. Hiermee moet rekening worden gehouden bij patiënten met een voorgeschiedenis van hartfalen.

Bijzondere zorg is vereist bij patiënten die lijden aan of een voorgeschiedenis hebben van recidiverend eczeem, maagulcera of cardiovasculaire aandoeningen.

Symmetrel moet met voorzichtigheid worden gebruikt bij patiënten met lever- of nieraandoeningen. In geval van een gestoorde nierfunctie moet de dosering worden aangepast aan de creatinineklaring van de individuele patiënt en idealiter moeten de plasmaconcentraties van amantadine worden gecontroleerd. Aangezien slechts kleine hoeveelheden amantadine worden uitgescheiden door patiënten die hemodialyse ondergaan voor nierfalen, dient de dosering van deze patiënten zorgvuldig te worden aangepast om bijwerkingen te voorkomen (zie rubriek DOSERING EN ADMINISTRATIE en sectie OVERDOSERING ).

Onderkoeling is waargenomen bij kinderen. Voorzichtigheid is geboden bij het voorschrijven van Symmetrel 100 mg aan kinderen voor de preventie en behandeling van influenza type A-virusziekte (zie ook rubriek DOSERING EN ADMINISTRATIE ).

Omdat amantadine anticholinerge effecten heeft, mag het niet worden gegeven aan patiënten met onbehandeld hoekglaucoom.

Als wazig zien of andere visuele problemen optreden, moet contact worden opgenomen met een oogarts om cornea-oedeem uit te sluiten. In het geval dat cornea-oedeem wordt vastgesteld, dient de behandeling met amantadine te worden gestaakt.

Stopzetting van de behandeling

Abrupt staken van de behandeling met amantadine kan leiden tot verergering van de symptomen van de ziekte van Parkinson of tot symptomen die lijken op het maligne neurolepticasyndroom (MNS), katatonie en cognitieve verschijnselen (bijv. verwardheid, desoriëntatie, verslechtering van de mentale toestand, delirium). Er zijn geïsoleerde meldingen geweest van een mogelijk verband tussen het optreden of de verergering van NMS of door neuroleptica geïnduceerde katatonie en het staken van amantadine bij patiënten die gelijktijdig neuroleptica gebruiken. De behandeling met amantadine mag daarom niet abrupt worden stopgezet.

Weerstand

Resistentie tegen amantadine en rimantadine wordt gemakkelijk bereikt door seriële passage van influenzavirusstammen in vitro of in vivo in aanwezigheid van het geneesmiddel. Influenza A-virussen (kruis-)resistent tegen amantadine en rimantadine kunnen ontstaan wanneer deze geneesmiddelen worden gebruikt om influenza-infecties te behandelen. Schijnbare overdracht van resistente virussen kan de reden zijn geweest voor het falen van profylaxe en behandeling bij huishoudelijke contacten en verpleeghuispatiënten. Er is echter tot op heden geen bewijs dat het resistente virus een ziekte veroorzaakt die op enigerlei wijze verschilt van die van gevoelige virussen.

Impulsbeheersingsstoornissen

Patiënten moeten regelmatig worden gecontroleerd op de ontwikkeling van stoornissen in de impulsbeheersing. Patiënten en zorgverleners moeten erop worden gewezen dat gedragssymptomen van stoornissen in de impulsbeheersing, waaronder pathologisch gokken, verhoogd libido, hyperseksualiteit, dwangmatig geld uitgeven of kopen, eetaanvallen en dwangmatig eten kunnen optreden bij patiënten die worden behandeld met dopamine-agonisten, waaronder Symmetrel. Indien dergelijke symptomen optreden, dient een dosisverlaging/afbouw te worden overwogen.

Rijden en machines gebruiken

Patiënten die Symmetrel 100 mg krijgen, moeten worden gewaarschuwd dat duizeligheid, wazig zien en andere symptomen van het centrale zenuwstelsel (zie rubriek ONGEWENSTE REACTIES ) kunnen optreden en de reactie van de patiënt beïnvloeden. In dat geval dienen ze niet te rijden of machines te bedienen.

Zwangerschap, borstvoeding, vrouwen en mannen met reproductief potentieel

Zwangerschap

Risico Samenvatting

Symmetrel 100 mg is gecontra-indiceerd tijdens de zwangerschap. Amantadine-gerelateerde complicaties tijdens de zwangerschap zijn gemeld

Dierlijke gegevens

Er zijn reproductietoxiciteitsstudies uitgevoerd bij ratten en konijnen. Bij ratten bleken orale doses van 50 en 100 mg/kg teratogeen

Borstvoeding

Risico Samenvatting

Amantadine gaat over in de moedermelk. Bij zuigelingen die borstvoeding krijgen, zijn bijwerkingen gemeld. Moeders die borstvoeding geven mogen Symmetrel niet gebruiken.

Vrouwtjes en mannetjes met reproductief potentieel

Vrouwen die zwanger kunnen worden, moeten effectieve anticonceptie gebruiken (methoden die resulteren in minder dan 1% zwangerschapspercentages) tijdens de behandeling en gedurende 5 dagen na hun laatste dosis amantadine.

Onvruchtbaarheid

Symmetrel in een dosis van 32 mg/kg/dag (gelijk aan de maximaal aanbevolen dosis voor de mens op basis van mg/m2) toegediend aan zowel mannelijke als vrouwelijke ratten verminderde vruchtbaarheid (zie rubriek Niet-klinische toxicologie ).

OVERDOSERING

Overdosering (acute overdosering met veelvouden van de maximaal aanbevolen dosis of overmatige blootstelling als gevolg van hoge doseringen voor oudere en/of patiënten met een nierfunctiestoornis) met Symmetrel kan leiden tot een fatale afloop (zie rubriek WAARSCHUWINGEN EN VOORZORGSMAATREGELEN ).

Tekenen en symptomen

Neuromusculaire stoornissen en symptomen van acute psychose zijn prominente kenmerken van acute vergiftiging met amantadine.

Centraal zenuwstelsel

Hyperreflexie, motorische rusteloosheid, convulsies, extrapiramidale tekenen (torsiespasmen, dystonische houding), verwijde pupillen, dysfagie, verwardheid, desoriëntatie, delirium, visuele hallucinaties, myoclonus, agressie/vijandigheid, verlaagd bewustzijnsniveau en coma.

Ademhalingssysteem

Hyperventilatie, longoedeem, ademnood, inclusief ademnoodsyndroom bij volwassenen.

Cardiovasculair systeem

Hartstilstand en plotselinge hartdood zijn gemeld. Sinustachycardie, aritmie, hypertensie.

Maagdarmstelsel

Misselijkheid, braken, droge mond.

Nierfunctie

Urineretentie, nierdisfunctie, waaronder toename van BUN en verminderde creatinineklaring.

Overdosis van gecombineerde medicamenteuze behandeling

De perifere en centrale bijwerkingen van anticholinergica worden verhoogd door gelijktijdig gebruik van amantadine, en acute psychotische reacties, die identiek kunnen zijn aan die veroorzaakt door atropinevergiftiging, kunnen optreden wanneer hoge doses anticholinergica worden gebruikt. Wanneer tegelijkertijd alcohol of stimulerende middelen voor het centrale zenuwstelsel zijn ingenomen, kunnen de tekenen en symptomen van acute vergiftiging met amantadine verergeren en/of veranderen.

Beheer

Er is geen specifiek tegengif.

Verwijdering en/of inactivering van vergiftigingsmiddel(en): inductie van braken en/of maagaspiratie en lavage als de patiënt bij bewustzijn is, actieve kool, zoutoplossing, indien nodig geacht. Aangezien amantadine grotendeels onveranderd in de urine wordt uitgescheiden, zijn handhaving van de renale excretiefunctie, overvloedige diurese en geforceerde diurese, indien nodig, effectief om het uit de bloedbaan te verwijderen. Verzuring van de urine bevordert de uitscheiding van amantadine in de urine. Hemodialyse verwijdert geen significante hoeveelheden Symmetrel; bij patiënten met nierfalen verwijderde 4-uurs hemodialyse 7 tot 15 mg na een enkelvoudige orale dosis van 300 mg.

Monitoring van bloeddruk, hartslag, ECG, ademhaling, lichaamstemperatuur en behandeling voor mogelijke hypotensie en hartritmestoornissen, indien nodig. Voorzichtigheid is geboden bij het toedienen van adrenerge stoffen in geval van hartritmestoornissen en hypotensie, aangezien de klinische toestand kan verslechteren als gevolg van de aritmogene aard van de adrenerge geneesmiddelen.

Convulsies en overmatige motorische rusteloosheid: dien anticonvulsiva toe zoals diazepam iv, paraldehyde im of per rectum, of fenobarbital im

Acute psychotische symptomen, delirium, dystonische houding, myoclonische manifestaties: fysostigmine door langzame intraveneuze infusie (1 mg doses bij volwassenen, 0,5 mg bij kinderen) bij herhaalde toediening volgens initiële respons en daaropvolgende behoefte is gemeld.

Urineretentie: de blaas moet worden gekatheteriseerd; een verblijfskatheter kan zo lang op zijn plaats blijven.

CONTRA-INDICATIES

• Zwangerschap;
• Bekende overgevoeligheid voor amantadine of voor één van de hulpstoffen van Symmetrel.

KLINISCHE FARMACOLOGIE

Farmacotherapeutische Groep

Antiparkinson middel en anti-influenza virostatisch.

Werkingsmechanisme (MOA)/ Farmacodynamiek (PD)

Als antiparkinsonmiddel

Aangenomen wordt dat amantadine werkt door de afgifte van dopamine uit centrale neuronen te verbeteren en door de heropname ervan in synaptische blaasjes te vertragen.

Het kan ook enige anticholinerge activiteit uitoefenen.

Wanneer amantadine alleen of in combinatie met andere geneesmiddelen wordt toegediend, verbetert het zowel de kardinale tekenen en symptomen van parkinsonisme als de functionele capaciteit.

Het effect treedt over het algemeen 2 tot 5 dagen na het begin van de behandeling in. Het oefent een positief effect uit, met name op akinesie, stijfheid en tremor.

Als een anti-influenza virostatisch middel

Amantadine remt specifiek de replicatie van influenza A-virussen bij lage concentraties. Met behulp van een gevoelige plaque-reductie-assay worden humane influenza A-virussen, waaronder H1N1, H2N2, H3N2 subtypes, geremd door 0,4 microgram/ml of minder amantadine. Het exacte mechanisme van de antivirale activiteit van Amantadine is niet volledig opgehelderd. Amantadine blokkeert de ionkanaalactiviteit van M2-viraal eiwit in het influenzavirus door allosterische remming en als gevolg daarvan kan virale ontmanteling niet plaatsvinden. Dit remt uiteindelijk de virale replicatie. Voor bepaalde aviaire-influenzavirussen zijn effecten gevonden op late replicatieve stappen met verminderde assemblage van het virus.

Farmacokinetiek (PK)

Absorptie

Amantadine wordt langzaam maar bijna volledig geabsorbeerd. Piekplasmaconcentraties van ongeveer 250 ng/ml en 500 ng/ml worden bereikt binnen 3-4 uur na enkelvoudige orale toediening van respectievelijk 100 mg en 200 mg amantadine.

Na herhaalde toediening van 200 mg per dag zakt de steady-state plasmaconcentratie binnen 3 dagen op 300 ng/ml.

Verdeling

In vitro is 67% van amantadine gebonden aan plasma-eiwitten. Een aanzienlijke hoeveelheid amantadine is gebonden aan rode bloedcellen. De erytrocytenamantadineconcentratie bij normale gezonde vrijwilligers is 2,66 maal de plasmaconcentratie.

Het schijnbare distributievolume (VD) van het geneesmiddel is 5-10 l/kg, wat wijst op uitgebreide weefselbinding. Het neemt af met toenemende doses. De concentratie van amantadine in de longen, het hart, de nieren, de lever en de milt is hoger dan in het bloed.

Het medicijn hoopt zich na enkele uren op in neusafscheidingen.

Amantadine passeert de bloed-hersenbarrière; het is echter niet mogelijk om deze gebeurtenis te kwantificeren.

Biotransformatie / Metabolisme

Amantadine wordt in mindere mate gemetaboliseerd en er zijn 8 metabolieten van het geneesmiddel geïdentificeerd. De belangrijkste metaboliet, de N-geacetyleerde metaboliet, is goed voor 5-15% van de toegediende dosis. De farmacologische werkzaamheid of toxiciteit van metabolieten is niet bekend.

Hoewel de impact van de acetylatorstatus van het individu op het metabolisme van het geneesmiddel niet uitgebreid is bestudeerd, geven onderzoeken aan dat er geen correlatie is tussen het NAT1- en NAT2-acetyleringsfenotype en de acetylering van amantadine.

Eliminatie

Amantadine wordt geëlimineerd bij gezonde jonge volwassenen met een gemiddelde plasma-eliminatiehalfwaardetijd van 15 uur (10-31 uur).

De totale plasmaklaring is ongeveer hetzelfde als de renale klaring (250 ml/min). De renale amantadineklaring is veel hoger dan de creatinineklaring, wat wijst op renale tubulaire secretie.

Een enkele dosis amantadine wordt als volgt over 72 uur uitgescheiden: 65-85% onveranderd, 5-15% als acetylmetaboliet in de urine en 1% in de feces. Na 4-5 dagen verschijnt 90% van de dosis onveranderd in de urine. De pH van urine heeft een significante invloed op de eliminatiesnelheid en een verhoging van de urine-pH kan leiden tot een aanzienlijke verlaging van de eliminatiesnelheid van amantadine.

Evenredigheid van de dosis

Amantadine vertoont een dosisevenredige farmacokinetiek over een dosisbereik van 100 tot 200 mg.

Speciale populaties

Geslachtseffect

Enkele onderzoeken wijzen op de mogelijkheid van een hogere renale klaring van amantadine bij mannen dan bij vrouwen.

Geriatrische patiënten

In vergelijking met gegevens van gezonde jonge volwassenen is de halfwaardetijd verdubbeld en is de renale klaring verminderd. De renale/creatinineklaringsverhouding bij oudere proefpersonen is lager dan bij jonge mensen. Over het algemeen is tubulaire secretie bij ouderen meer verminderd dan glomerulaire filtratie. Bij oudere patiënten met een verminderde nierfunctie verhoogt herhaalde toediening van 100 mg per dag gedurende 14 dagen de plasmaconcentratie tot het toxische bereik.

Nierfunctiestoornis

Aangezien amantadine voornamelijk via de nieren wordt uitgescheiden, kan het zich ophopen bij patiënten met een nierfunctiestoornis. Een creatinineklaring van minder dan 40 ml/[min. 1,73 m2] veroorzaakt een 3- tot 5-voudige toename van de halfwaardetijd en een 5-voudige afname van de totale en renale klaring. De renale eliminatie is dominant, zelfs in gevallen van nierfalen.

Oudere patiënten of patiënten die lijden aan nierfalen dienen een voldoende verlaagde dosering te krijgen in overeenstemming met de individuele creatinineklaring. De beoogde plasmaconcentratie van amantadine mag niet hoger zijn dan maximaal 300 nanogram/ml.

Hemodialyse

Weinig amantadine wordt verwijderd door hemodialyse; deze inefficiëntie kan verband houden met de uitgebreide weefselbinding. Na 4 uur hemodialyse wordt minder dan 5% van een dosis geëlimineerd. De gemiddelde halfwaardetijd bereikt 24 dialyse - uur.

Leverfunctiestoornis

De impact van leverinsufficiëntie op de farmacokinetiek van amantadine is niet bekend. Het grootste deel van de toegediende dosis amantadine wordt onveranderd in de urine uitgescheiden en slechts een klein deel van het geneesmiddel wordt in de lever gemetaboliseerd (zie Biotransformatie/metabolisme bovenstaande) .

Voedseleffect

Voedsel heeft geen significante invloed op de farmacokinetiek van amantadine. Een lichte vertraging in het begin van de absorptie kan worden waargenomen na toediening van Symmetrel met voedsel.

Etnische gevoeligheid

Hoewel de invloed van etnische gevoeligheid en ras op de farmacokinetiek van amantadine niet uitgebreid is onderzocht, is het niet bekend dat de dispositie van amantadine wordt bepaald door genetische factoren (zie Biotransformatie/metabolisme bovenstaande).

Klinische studies

Symmetrel is een gevestigd product. Er zijn geen recente klinische onderzoeken uitgevoerd.

PATIËNT INFORMATIE

Instructies voor gebruik en hantering

Opmerking: Symmetrel moet buiten het bereik en zicht van kinderen worden gehouden.